Gevlucht voor de hitte buiten, onder het genot van een ijskoud watertje ben ik helemaal klaar voor het volgende verslag.....

Na het maken van het vorige verslag en het mislukken van het plaatsen van de foto`s, was het tijd om een beetje te relaxen bij het hostel. Daar raakte ik aan de praat met de Duitser Jens en later kwamen ook de Belgse en de Griekse erbij. Samen zijn we vervolgens naar een opening van een cultuurhuis gegaan. Wat ik zo leuk vind van die plaatsjes is dat de huizen, ook al hebben ze een leuk vrolijk kleurtje, van buiten er toch uitzien als armoedig betonblok, maar als je dan door de voordeur bent verschijnt er een super gezellige woning. Zo ook bij dit cultuurhuis. Onder het genot van het welkomsdrankje (uiteraard voorzien van de nodige Mezcal) hebben we alle kunst eens goed bekeken. Vervolgens onder het genot van nog een paar drankjes, genoten van de livemuziek. Op een gegeven moment was het wel tijd voor het mexicaanse broodje shoarma, dus op naar een tacotent. Toen de taco`s hun werk hadden gedaan, was het tijd voor de verjaardag van de eigenaar van het hostel. In een soort (groot) studenten huis stond een dj te draaien. Ik had verwacht dat die Mexicanen hun heupjes wel zouden laten swingen, maar niets was minder waar. Stijf als een plank waren ze vooral bezig met kletsen en het drinken van hun zelf geproduceerde (uiteraard ook weer voorzien van de nodige Mezcal) drankje. Het was grappig om meegemaakt te hebben maar na een tijdje kreeg ik het smerige goedje toch echt niet meer weg en was het tijd voor een tukkie.

De volgende dag heb ik, nadat ik de nodige lekkere broodjes en cappuchino had gescoord, de tassen weer ingepakt en het mooie San Cristobal verlaten om Palenque te gaan ontdekken. De rit zou normaal 5 uur duren, maar hier was dan de eerste kennismaking met de Zapatistas (tenminste ik ga er vanuit dat zij het waren). Wat was er aan de hand? Nou halverwege moesten we stoppen. En niet alleen onze bus, maar ook zo`n 20 andere auto`s. Iedereen moest wat betalen ( voor onze bus was het in totaal 150 pesos, wat neer kwam op 10 pesos persoon = ong 60 cent). Vervolgens begon het wachten en uiteraard het aansmeren van de souvenirs. Omdat ik een toepasselijk ring zag (en van het gezeur af wilde zijn) heb ik die maar aangeschaft en om mijn middelvinger geschoven. Als ze dan weer aankwamen liet ik ze netjes mijn middelvinger zien

Inmiddels was het behoorlijk hard gaan regenen, waardoor we nog iets meer vertraging opliepen, maar uiteindelijk kwam ik na 6,5 uur toch veilig aan in Palenque. Eerst even een excursie naar watervallen geboekt en vervoer naar Guatemala geregeld en daarna naar het hostel. Dit hostel lag een stuk buiten het dorp, midden in de jungle met een hangmat voor de deur (onder een afdak, wat wel handig is in het regenseizoen). Spullen uitgepakt en lekker in de hangmat genoten van de geluiden van de jungle. Ook hoorde ik nog wat snurkgeluiden en ik dacht nog: gelukkig slapen die lui niet in mijn cabaña.

De volgende ochtend ben ik met het pendelbusje naar de ruines gegaan. Toen ik uit het busje stapte hoorde ik weer dat gesnurk, alleen dan 10 x harder. Het leek mij heel sterk dat dit dezelfde mensen waren, dus even nagevraad en wat bleek: dat was nou het brullen van de brulaap. Ze zaten vlakbij en het was echt super om dat een tijdje te aanschouwen.

Uiteindelijk toch maar afscheid genomen van de aapjes en het park in gegaan. Deze ruines zijn veel groter dan de vorige en het was dan ook een mooie wandeling. Maar in tegenstelling tot de apen, kan ik mij geen uren vermaken door naar de ruines te kijken. Dus terug naar de ingang en nog even van de aapjes genoten. Daarna even eten & internetten (en even checken of die Zapatistas nou de `goeie` of de `slechte` waren, was mij namelijk niet helemaal duidelijk, maar nu wel: bedankt vaders!) in het dorp en verder heerlijk in de hangmat gelegen. `s Avonds kreeg ik een Duits meisje als kamergenoot en we spraken af om de volgende avond samen te gaan eten in El Panchan (een soort inieminiedorpje op 15 minuutjes lopen van ons hostel).

Na een goede nachtrust en een relaxed ochtendje was het tijd voor de excursie: de watervallen van Misol Ha & Agua Azul. Eerst gingen we naar Misol Ha en dit was zeker een mooie waterval. Ook nog even eronder door gelopen en op naar Agua Azul. Helaas hield het busje er onderweg mee op. Niet raar met die rijstijl van die chauffeur, maar wel super irritant. We moesten namelijk niet alleen een uur in de brandende zon doorbrengen, dit uur was ook net het verschil tussen een mooie Agua Azul en een niet-te-onderscheiden-van-de-stromende-regen Agua Azul. We hebben daar dan ook eigenlijk gewoon 2 uurtjes zitten schuilen voor de regen en de keiharde onweersklappers voor we eindelijk weer terug konden (alle omgevallen en afgebroken bomen ontwijkend). Gelukkig had het Duitse meisje netjes op me gewacht, dus op naar El Panchan! Hier bleek een supergezellig restaurant te zijn met diverse livebandjes en als afsluiting een vuurshow. Na een hele leuke avond werd het tijd om op te stappen. Het was inmiddels 00.30 en ik moest om 05.00 op voor de oversteek naar Guatemala.

De route naar het grensplaatsje Frontera Corozal was erg mooi (tenminste dat wat ik van gezien heb, aangezien mijn oogjes af en toe even dicht vielen). Bij Frontera Corozal moesten we de stempels regelen en, omdat de grens op dit stuk een rivier is, gingen we verder met een bootje. Aangekomen in Guatemala stonden de apen al klaar om ons een hartelijk welkom te heten en ons te vermaken tot onze volgende bus er was. De volgende bus kwam, maar was iets minder luxe....toch hield dit me niet tegen om weer af en toe mijn oogjes te sluiten, terwijl mijn arm uit het raam hing. Gevolg: 1 enorm bruine arm en 1 `gebroken wit`. Dit kon natuurlijk niet dus eenmaal in het hostel in Flores aangekomen ben ik op de juiste manier in de hangmat gaan liggen zodat ik weer inmiddels weer in evenwicht ben

Vanochtend heb ik eerst maar eens al mijn was verzameld. De lucht hier van was niet al te best en die luchtvochtigheid maakt het er ook niet echt beter op, dus nog net niet kokhalzend op zoek gegaan naar een wasserette. Ik hoopte nog dat het aan de gevoeligheid van mijn neus lag, maar toen de jongen van de `lavanderia` ook een vies gezicht trok, wist ik niet hoe snel ik met mijn rode hoofd weg moest komen

Even over Flores: Flores is een eilandJE in het Lago de Peten Itza en de plek van waaruit de meeste excursie naar de ruines van Tikal gaan. Het is hier snikheet met af en toe een keiharde regenbui (maar die duurt niet lang, zeggen ze). Voor alsnog heb ik geen modderstroom gezien, maar dat kan maar zo veranderen. Je kan natuurlijk niet in Flores geweest zijn, zonder Tikal te bezoeken, dus op naar een bureautje om dat te gaan regelen. Je kon kiezen uit alleen het vervoer of een combi met een jungletour, waarbij ook de nodige dieren gespot kunnen worden. Uiteraard koos ik voor het laatste en dat je mij letterlijk wakker kan maken voor de dieren blijkt nu wel: de tour begint namelijk om 04.30......

Tijdens de cappuchino die volgde was ik een heftige discussie met mezelf: ik wil heel graag even een duik nemen in het meer, maar dat betekent dat ik mijn spullen even los moet laten of in de kamer of in een kluisje dat wordt `bewaakt` door de man van het hostel. In alle gevallen zijn ze dus niet aan mij vastgeplakt en dat vind ik wel een beetje een eng idee. Ik was er dan ook nog niet uit wat ik zou doen, toen ik de 2 Engelsen, die gisteren ook in het busje van Palenque naar Flores zaten, tegenkwam. We kletsten wat en toen was daar de oplossing: zij gaan vanmiddag toch weer zwemmen en dan kan ik ook even een duikje nemen terwijl zij opletten (en het moet wel erg mis zijn met mijn mensenkennis als ik deze 2 niet zou kunnen vertrouwen).

Dus nu rest mij voor vandaag alleen nog een poging wagen om de foto`s te plaatsen en de moed verzamelen om mijn was weer op te halen en verder vooral heel rustig aan doen!!