Allereerst bedankt voor alle leuke reacties!

Omdat ik alweer genoeg mee heb gemaakt, is het tijd voor het 2e verslag.

Vorige keer eindigde ik met dat ik ging zoeken naar een lekker bakkie koffie.Het zoeken duurde niet lang en onder het genot van een heerlijk bakkie even uitgeplozen wat de hotspots van Oaxaca waren. Dus afrekenenen op pad.Van alles gezien en uiteindelijkop zo´n typisch Zuid- en dus ook Midden Amerikaase markt beland. Het is altijdleuk om te zienhoe het er op zo´n markt aan toe gaat, maar ik wist ook dat er altijd een stuk is met het vlees. En aangezien ze hier werkelijk alles van een dier eten, heb ik dus mijn uiterste best gedaan om dat stuk te mijden. Helaas: missie mislukt. Opeens stond ik midden tussen de kraampjes oogin oog met een koe, tenminste: niet een hele, alleen het hoofd lag mooi gepresenteerd

. Zo snel als ik kon (wat altijd langer duurtdan gewenst in die situatie)de markt verlaten. Eenmaal buiten was het begonnen met miezeren, maar ik moestnog een aantal plekken gezien hebben. Na 2 uurtjes door de regen was mijn lijstje zo goed als afgevinkt enwas ik het wel zat, dus even in Lonely Planet gezocht wat het adres was van het hostel endaarheen gelopen.Eenmaal aangekomen op het adres was daar geen hostel. 8 rondjes lopen, 10 mensen gevraagd, maar nog steeds geen hostel.Nog 6 rondjes, maar weer niets. Dit kon2 dingenbetekenen: of mijn trouwe richtingsgevoel was ik onderweg verloren of het hostel was verhuisd. Uiteraard ging ik niet uit van het eerste dus helemaal doorweekt een laatstepoging gedaan omhet te vragen. En wat bleek: het hostel was inderdaad verhuisd....naar de andere kant van het centrum.Waar je normaal om de minuut wordt gevraagd of je een taxi wil, was er nu geenlege taxite bekennendus er zat niets anders op dantoch ook dat stuk nog lopen.Gelukkig was mijn wasklaar en nog warm dus snelwarme kleertjes aan en nog effe een boekjelezen voor het slapen gaan.

Voor woensdag had ik een excursie van een halve dag geboekt, omdat ik ´s avonds met de nachtbus naar San Cristobal zou gaan en dus op tijd terug moest zijn. Gelukkig was het weer een stuk beter dusvrolijk op pad naar het busje voor de excursie. Al gelijk vertelde de gids dat er nog 2 andere meegingen maar dat zij een hele dag tour hadden geboekt. Of ik dat niet ook wou...uitgelegd van de nachtbus, maar dat zou geen probleem zijn. Als ik het met hem regelde hoefde ik ook maar een klein beetje bij te betalen. Ik heb even afgewacht wat voor 2 anderen het waren, maar het bleken 2 gezellige Denen dus toch maar bijgeboekt. Als eerste ging de trip naar Tule. Tule staat bekend om de breedste boom van de wereld, namelijk 58 meter breed. En hij was inderdaad gigantisch. Het verbaasde me dan ook niet toen de gids vertelde dat hij 5000 liter water op een dag nodig heeft.
Na de nodige foto´s gingen we verder naar Teotitlan del Valle. Dit dorpje staat bekend om het weven en gebruiken daar alleen maar natuurlijke producten voor. Hele uitleg gehad hoe het werkt en natuurlijk werd dit afgesloten met de nodige pogingen om ons van die (enorme)tapijten aan te smeren. Even overlegd met de Denen en we kwamen tot dezelfde conclusie: welk stukje snappen die Mexicanen niet? We hebben 1 backpack, waar leeg al niet eens een tapijt inkan......
Na dit alles was het tijd om wat te drinken, en wat! Naast het weven, de boom en de vele Maya ruines is er namelijk nog iets waar de regio om bekend staat: Mezcal, oftewel: Tequilla! Nou weten de meesten wel dat Tequilla & ik niet echt een goede combi zijn. Denk daarbij een behoorlijk drukkend weertje en een behoorlijk hobbelende weg en dat snappen jullie vast wel dat ik het maar bij 7 shots heb gehouden...Gelukkig waren 4 daarvan de creme variant en die waren wel erg lekker ( en een stuk minder sterk). Dit zou dan ook een leuk souveniertje zijn geweest, maar helaas voor jullie: zoveel glas in mijn tas durf ik niet aan

.
Gelukkig waren we allemaal in staat om de mezcal te handelen en dus gingen we verder naar Yagul & Mitla. In beide plaatsen ligt een Maya ruine maar om nou te zeggen: indrukwekkend, nee. Wat wel indrukwekkend was, was de lunch die volgde. Het was een buffet met allemaal typisch lokale Mexicaanse gerechten. Uiteraard een walhalla voor mij, not! Maar ja omdat je alles een keer geproefd moet hebben ( en omdat ik mij niet wou laten kennen tegenover de Denen) gebeurde het dat ik een paar minuten later zat te kauwen op gefrituurde SPRINKHANEN.......Voor de mensen die nog twijfelden of ik welgnoeg probeer, een groter bewijs kan ik denk ik niet leveren.

Om half 2 begon de gids aan te dringen dat we maar weer eens moesten gaan. Hij raadde ons ook aan om direct als we terug waren in Oaxaca toch echt nog effe een tochtje naar Monte Alban te maken. Op de vraag of hij niet even door kon rijden, zei hij na een paar seconden moeilijk op zijn horloge kijken, ja. Het aparte is dat de officiele dagtour tot 18 uur duurt (zo wordt het aangeboden in het kantoor). `s Ochtends kon hij mij al beloven dat ik wel voor 16.15 terug zou zijn en als we nu dus terug waren gegaan waren we om 14 uur terug (de halve dag tour die ik had geboekt zou zelfs nog langer duren). Aangezien hij natuurlijk niet voor niets naar Monte Alban ging rijden, heeft hij die dag toch mooi 370 pesos in zijn zak gestoken en dat is voor een gemiddelde Mexicaan toch wel bijna een weeksalaris. Maar goed hij bracht ons wel naar Monte Alban en wij waren al snel tot de conclusie gekomen dat dit wel echt heel mooi was. Ook hier is namelijk een groot deel van een oud Maya dorp opgegraven, maar dit is vele malen mooier (en groter)dan de vorige 2 die we hadden gezien.

Eenmaal terug in het hostel heb ik snel de tassen omgepakt tot busstand, wat inhoudt: 1 backpack met de nodige sloten voor de laadruimte, 1 handtas(je) en 1 mooie roze rugtas die ook nog eens wieltjes heeft als handbagage....helaas bleek bij de bus aangekomen dat de mooieroze rugtas niet als handbagage mag, reden: de wieltjes..dus weer opnieuw indeling gemaakt en de nachtbus ingegaan. Nog even op de foto voorde veiligheid (?) en beginnen maar.Zo slecht als ik kan slapen in een vliegtuig, zo goed gaat dat in de bus (zelfs nadat ik zag wat voor wegen, het rijgedrag van de chauffeur een tijdje had geobserveerd,de diepe afgronden had gezien en de spookverhalen over nachtbussen op dit stuk had gelezen). Bijna de gehele 12 uur durende rit heb ik heerlijk geslapen en zo kwam ik dus niet fris, maar wel fit aan in San Crisobal de las Casas.

Na het inchecken in een hostel (en checken of het adres klopt, ja een ezel......

)ben ik de stadgaan verkennen. Uiteraard begon dit ook met een lekkere koffie, broodje en de lonely planet voor de hotspots. Ook hier is weer een gezelligpark waar alles gebeurt. Ze hadden door het hele park luidsprekers met muziek en natuurlijk de bekende verkopers. Om de 2 minuten was er wel iemand die mij armbandjes, kettingen, oorbellen, sjaals of wat dan ook wilde verkopen.Op zich heb ik mij best ingehouden: 3 armbandjes, 1 hangmat en 1 sjaal (omdat ik inmiddels behoorlijk verkouden ben, goede reden vond ik).

San Cristrobal bleek echt een erg leuk plaatsje en het was dan ook pas 17 uur toen ik terugkwam in het hostel. Daar raakte ik aan de praat met een Belgse en een Griekse en we besloten naar een of andere film te gaan. Mochten jullie dan denken aan een bioscoop, dat kennen ze hier dus niet. Het is een hok van 3 bij 8 waar 3 doorgezakte banken staan en een beamer met scherm. De film viel erg tegen, maar de ervaring was erg leuk. Na de filmnog even door het centrum geslenterd wat er met al die lichtjes nogleuker uitzag ennaar bed.

Vandaag (vrijdag) stond een excursie op de agenda.Dus vroeg op en gelijk de kamer uitgevlucht aangezien een van mijn mannelijke kamergenoten de nodige gassen envieze luchtjes uit zijn porien hadlaten lopen (en dan ben ikgelukkig nog verkouden). Aangezien het ontbijt inbegrepen was, gevraagd waar dat was. Doorverwezen naar de keuken, maar daar vond ik toch echt niets anders dan een zak ´brood voor de eendjes´. Dustas gepakt en lekker bij de warmebakker broodjesen de koffietent een ´cappuchino para llevar´ (to-go)gehaald en in het parkontbeten waarbijik ondertussen werd vermaakt door de politie en hun segways (ja de politie rijdt hier op segways, heel hip).

Om 9.00 uur vertrokken richtingde cañon del sumidero. Dit is een rivierdoor een kloof. Op sommigeplekken is de rotspartij wel 1000 meter hoog en het is dan ook moelijk voor te stellen dat de Maya´s destijds daaraf sprongen (om te vluchten voor de Spanjaarden). Onderweg kwamen we de nodige krokodillen en aapjes tegen, maar ook een enorme hoop afval dat zich in een bocht had verzameld. Wat blijkt: de Mexicanen dumpen gedurende het jaar hun afval in de droogstaande rivieren. Nu het regenseizoen is begonnen stroomt al dat afval naar dezecañon en verzamelt zich in die bocht. Echt te ranzig. Gelukkig wordt het er daar dan wel uit gehaald, weliswaarin een heel tranquillo tempo, maar toch.

Morgen vertrek ik naar Palenque waar ik waarschijnlijk een paar dagen blijf en dan ergens begin volgende week volgt de grote oversteek naar Guatemala.

Zie nu dat het verslag stiekem toch weer heel lang is geworden, maar dan zijn jullie weer goed op de hoogte

PS: nog even voor de mensen die zich afvragen of het veilig is met al die moorden die hier plaatsvinden. Ik heb het even nagevraagd en ja het is veilig voor mij (en de andere toeristen). De moorden zijn allemaal gerelateerd aan de drugsoorlog en zo lang je niet in hun weg loopt gebeurt er niets. Ook is er heel veel politie op straat aan het surveilleren en gebeuren die dingen meestal in de buitenwijken en niet op toeristische plekken. Adios!